წმინდა ნინოს ჯვარი არა მხოლოდ ქრისტიანული რწმენის ნიშანია, არამედ ქართული კულტურისა და ტრადიციების განუყოფელი ნაწილი. მისი ისტორია გვახსენებს რწმენის, სიყვარულისა და ერთიანობის მნიშვნელობას, რაც თაობიდან თაობას გადაეცემა და ჩვენს იდენტობას განსაზღვრავს.
წმინდა ნინოს ჯვრის ისტორია და მნიშვნელობა
წმინდა ნინოს ჯვრის ისტორია IV საუკუნეში იწყება, როცა წმინდა ნინო, ქრისტიანობის გამავრცელებლად, საქართველოში მოვიდა. ლეგენდის მიხედვით, მან ჯვარი ვაზის რტოებით შექმნა და თმებით შეკრა, რაც სიმბოლურად ახალი სიცოცხლისა და რწმენის ნიშანია. ეს დახვეწილი ფორმა, დახრილი მხრებით, ქრისტეს მიერ გაწეულ მსხვერპლსა და სიწმინდის გზას გამოხატავს.
ქართველი ხალხისთვის წმინდა ნინოს ჯვარი ყოველთვის იყო სიწმინდის, სიმტკიცისა და სულიერი დაცვის სიმბოლო. მისი მნიშვნელობა არ უკავშირდება მხოლოდ სარწმუნოებას – ის მჭიდროდ არის დაკავშირებული ქართული იდენტობის, კულტურისა და ტრადიციების შენარჩუნებასთან. საუკუნეების განმავლობაში, ჯვარი ითვლებოდა მფარველობისა და სულიერი ძალის ნიშანად, რომელსაც მორწმუნეები ლოცვის დროს იყენებდნენ და ყოველდღიური ცხოვრების განუყოფელ ნაწილად მიიჩნევდნენ.
დღესაც კი, წმინდა ნინოს ჯვარი რჩება ქართული ხელოვნებისა და რწმენის უდიდეს სიმბოლოდ. მისი ესთეტიკური ფორმა ხშირად შთაგონებად იქცევა მრავალი ხელოვანისთვის, რომლებიც ცდილობენ, ეს ღირებულება და სულიერი მემკვიდრეობა თავის შემოქმედებაში ასახონ. ვასილ ჯორჯაძის ნამუშევრებში ეს ჯვარი არა მხოლოდ ხელოვნების ნიმუშად გარდაიქმნება, არამედ კავშირად – წარსულსა და აწმყოს, რწმენასა და კულტურას, ხელოვნებასა და სულიერებას შორის.
მისი ყოველი ნამუშევარი გვახსენებს, რომ წმინდა ნინოს ჯვრის ძალა დროის მიღმა არსებულ ღირებულებაშია, ღირებულებაში, რომელიც ყოველი ოქროს დეტალით გვესაუბრება სიყვარულზე, რწმენაზე და მარადიულობაზე. ვასილ ჯორჯაძის ხელოვნება კი ამ ძალას თანამედროვე სამყაროში კიდევ ერთხელ აცოცხლებს, რათა თითოეულმა ჩვენგანმა ხელში მხოლოდ ნივთი კი არა, სულიერი გზავნილი დაიჭიროს.
Related Posts
